اثرات ضد التهابی پسته کله قوچی درجه یک نیز در چندین کارآزمایی بالینی با ارزیابی تغییرات در بیومارکرهای التهاب مانند پروتئین واکنشی C (CRP)، فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-α) و مولکول‌های چسبندگی (ICAM-1 و) گزارش شده است.
در یک کارآزمایی 24 هفته ای با تغذیه کنترل شده، 60 فرد مبتلا به سندرم متابولیک به طور تصادفی در یک گروه پسته (مطابق با 20 درصد انرژی کل) یا یک گروه کنترل قرار گرفتند. مکمل پسته باعث بهبود پارامترهای التهابی، مانند CRP با حساسیت بالا و اینترلوکین 6 (IL-6) شد.
در بالا ذکر شد، پسته به طور قابل توجهی IL-6 سرم را کاهش داد، اما سطوح CRP یا TNF-α را کاهش داد. در مطالعه هرناندز-آلونسو، که در بالا توضیح داده شد، مداخله پسته سطوح فیبرینوژن و فاکتور پلاکتی 4 را کاهش داد اما IL-6 را کاهش داد.
با این حال، بیان ژن IL-6 mRNA و رزیستین در لنفوسیت ها به طور قابل توجهی کاهش یافت. پرهام و همکاران، در یک کارآزمایی دوسوکور و کنترل شده با دارونما، 44 فرد پیش دیابتی را به صورت تصادفی در 2 توالی متقاطع مختلف قرار دادند، یک میان وعده 25 گرم پسته را دو بار در روز به مدت 12 هفته یا یک میان وعده بدون پسته کنترل کردند.
اگرچه تغییرات کلی در CRP به دلیل مداخله پسته معنی‌دار نبود، خوردن پسته به طور قابل‌توجهی باعث کاهش سطح CRP در زمانی که توالی‌های مداخله به طور جداگانه تجزیه و تحلیل شدند.
سادر 30 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 به خوبی کنترل شده را در یک مطالعه تغذیه کنترل شده تصادفی انتخاب کرد. پس از یک دوره دو هفته‌ای، شرکت‌کنندگان رژیم‌های غذایی حاوی پسته (که 20 درصد از کل انرژی را تامین می‌کنند) یا بدون پسته به مدت چهار هفته، که با شستشوی دو هفته‌ای جدا می‌شد، مصرف کردند. سطوح CRP، ICAM، VCAM و e-selectin تغییر قابل توجهی نداشت.
یک متا مطالعه اخیر بر روی 13 کارآزمایی تصادفی شده و کنترل شده، اثر پسته را بر نشانگرهای التهابی CRP و TNF-α ارزیابی کرد. مصرف پسته روی هیچکدام اثر معنی داری نداشت.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.