انجیر کوهی به‌ویژه با محیط های مدیترانه‌ای با زمستان‌های خنک و تابستان‌های گرم و خشک سازگار است، اما می‌توان آن را در مناطق مرطوب‌تر از جمله مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد داد، جایی که میوه‌ها و بیماری‌های بیشتری را تجربه می‌کنند.
نیاز سرمایی برای شکستن خواب معمولاً حدود 300 ساعت است. گیاهان انجیر کوهی تا شمال نیوجرسی در مناطق حفاظت‌شده مانند دیوارهای رو به جنوب خانه‌ها زنده می‌مانند و می‌توانند تا دمای 10- درجه سانتی گراد را تحمل کنند.
بسیاری از ارقام برای دستیابی به کیفیت میوه به واحدهای حرارتی زیادی نیاز دارند و هرگز در آب و هوای خنک مانند کالیفرنیای ساحلی قابل قبول نیستند.
تولیدات تجاری در آب و هوای گرم تابستانی خشک متمرکز است و انجیر کوهی پس از استقرار به شدت به خشکی متحمل می شود، اما در طول استقرار به آبیاری منظم نیاز دارد و در صورت آبیاری محصول بیشتری به دست می آورد.
در باغات آبی، عرضه آب در هفته های قبل از بلوغ برای تولید میوه خشک کاهش می یابد، اما برای تولید تازه حفظ می شود. انجیر در خاک هایی از ماسه سبک تا رس سنگین یا سنگ آهک رشد می کند.
انجیر کوهی به راحتی از قلمه ها ریشه می گیرد و این روش استاندارد تکثیر در سراسر جهان است. در فلوریدا و فیلیپین، پیوند F. carica به پایه گونه های دیگر نشان داده شده است.
درختان تاپ کار به ارقام مطلوب تر را می توان با انواع روش های جوانه زدن و پیوند انجام داد. در کالیفرنیا گزارش های منتشر نشده ای از جوانه زدن F. carica به پایه های مختلف از یک گونه برای کنترل اندازه یا دستکاری بلوغ میوه وجود دارد.
در سراسر جهان، بیماری موزاییک انجیر (FMD) یک نگرانی است که علائم ویروس موزاییک معمولی حلقه‌های زرد روی برگ‌ها و گاهی اوقات علائم روی میوه‌ها را ایجاد می‌کند.
رشد کوتاهی درختان و کاهش بهره وری با علائم شدید برگی همراه است. اگرچه اعتقاد بر این است که FMD باعث خسارات اقتصادی قابل توجهی می شود، ارزیابی آن دشوار است.
عامل بیماری FMD هرگز تأیید نشده است، اگرچه احتمالاً یک ویروس یا مجموعه ای از ویروس ها است که تصور می شود توسط کنه Aceria ficus ناقل می شود. استفاده از کشت نوک ساقه و گرمادرمانی علائم را کاهش یا از بین می برد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.