با استانداردسازی، مشکلات مربوط به مرتب سازی و جمع آوری تا حد زیادی کاهش می یابد. شرکت‌های بازیافت مانند East Jordan Plastics در میشیگان عمدتاً پلاستیک‌های باغبانی استفاده شده را بازیافت می‌کنند.
هدف کاهش موثر تقاضا برای گلدان پلاستیکی دو طرفه است. از اینجا به کجا می رویم؟ هیچ گلوله جادویی وجود ندارد، اما APLD در حال تشکیل کمپینی برای همکاری با متخصصان صنعت سبز برای کمک به تعیین مراحل بعدی ما است.
بیشتر مواد آنها از فروشگاه‌های بزرگ بازیابی می‌شود، جایی که مشتریان پلاستیک‌های مستعمل را پس می‌دهند. آنها با استفاده از ترکیبی از مواد مورد استفاده دیگر، گلدان های جدیدی تولید می کنند.
شرکت‌های دیگری که این پلاستیک‌ها را بازیافت می‌کنند، وجود دارند، اما به اندازه‌ای نیستند که به اندازه کافی مقدار تولید ما را کاهش دهند. یک نظرسنجی که در دانشگاه جورجیا انجام شد نشان داد که بیشتر پرورش دهندگان و باغداران در مورد گلدان های جایگزین اطلاعات کمی دارند. اینها در رادار آنها نیست.
امید این است که محصولات 100 درصد تجدیدپذیری داشته باشیم که استانداردهای با کارایی بالا را داشته باشند و به طور کارآمد تولید شوند. تا زمانی که به آنجا برسیم، شاید بتوانیم راه‌های بهتری برای استفاده مجدد از چیزهایی که داریم پیدا کنیم، شاید درباره پلاستیک‌های زیستی بیشتر بیاموزیم. به نظر می رسد که مراحل منطقی بعدی آموزش، گفتگو و همکاری است.
ماری سولیره چیپو قبل از کشف عشق خود به باغبانی، محقق سردبیر مجله پزشکی نیوانگلند بود. در 23 سال گذشته، او یک طراح منظر و باغبان با اشتیاق به مناظر سالم بوده است. به عنوان یکی از اعضای کمیته پایداری انجمن طراحان حرفه ای منظر، از او خواسته شد تا در مورد گلدان های پلاستیکی باغبانی، دفع آنها و اینکه چگونه استفاده از آنها بر محیط زیست ما تأثیر می گذارد، تحقیق کند.
او به مدت شش ماه در این موضوع غوطه ور شد و اکتشافات شگفت انگیزی انجام داد. مقاله سفید با عنوان “گلدان های پلاستیکی و صنعت سبز: تولید، استفاده، دفع و اثرات زیست محیطی” در جولای 2020 منتشر شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.